Chiang Mai en Chiang Rai
Door: Nina
Blijf op de hoogte en volg Nina
21 Februari 2016 | Laos, Luang Prabang
De treinen in Thailand staan erom bekend er makkelijk 3 uur langer over te doen dan de planning. In mijn geval prima, aangezien ik volgens planning om 4 uur 's ochtends aan zou komen. Maar mijn trein heeft maar een uur vertraging, en ben dus extreem vroeg in Chiang Mai. De treinrit verloopt soepel, mensen verkopen eten in de trein en om 18 uur komt de conducteur ieders bedje neerklappen en opmaken. Gelukkig laat de hosteleigenaresse me wel binnen en mag ik alvast douchen en uitrusten.
Ik ontbijt met droge rijst om mijn buik nog wat rust te geven en ga wandelen door Chiang Mai. De stad zelf stelt niet heel veel voor. In het centrum zijn maar twee tempels die de moeite waard zijn. Uiteraard bezoek ik deze, maar blijk toch een beetje 'tempelmoe'. Alle tempels beginnen op elkaar te lijken. Toch ga ik nog naar de Doi Suthep, de bekendste tempel van Chiang Mai, boven op een berg net buiten de stad, waar je een prachtig uitzicht schijnt te hebben op de stad.
Na een tijd gezocht te hebben naar een grote tuktuk die me mee wilt nemen voor 50 baht in plaats van de 300 die anderen vragen, kunnen we vertrekken naar de tempel. De tuktuk deel ik met 8 anderen, en met zijn allen slingeren we naar boven. De chauffeur heeft het rem- en gaspedaal zeer zeker gevonden! Ik loop wat rond in de tempel, die zeker mooi is, maar zeker ook toeristisch. Het uitzicht is echter helemaal niet spectaculair. Chiang Mai blijkt geen mooie stad vanaf de berg te zijn, een gewone doorsnee stad.
De volgende dag staat een trekking op de planning, een wandeltocht van ruim 4 uur door de jungle. Op anderhalf uur rijden worden we gedropt, en krijgen ons lunchpakket mee in bananenblad, weer eens wat anders dan een lunchtrommel.
Onze gids heeft goed de vaart erin, en onze damesgroep hobbelt er vrolijk achteraan. Halverwege stoppen we bij een waterval en hebben we er de tijd om te zwemmen. Hoe warm we het ook hadden gekregen van de wandeling, het water bleek ijskoud! Na de lunch wandelen we nog eens ruim twee uur en gaan we moe terug. Die avond is er in de straat een nightmarket waar ik doorheen probeer te lopen, maar ik haak al snel af, het is er bijna net zo druk als een Koningsdag.
Op zondag ga ik naar een olifantenpark. Hier mag ik olifanten aaien, voeren en wassen. Ik trek de hele dag op met een Amerikaanse meid, zij reist ook alleen. De olifanten zijn gered van bedrijven die olifantenritjes aanbieden. In het olifantenpark leven ze een beter leven. Wij zien drie grote olifanten en een babyolifant. Om te voorkomen dat de olifanten alle bananen uit je hand eten in een keer moeten we deze achter onze rug houden. De babyolifant heeft dit al snel door en gaat stiekem om onze rug heen bananen proberen te pakken.
In de avond spreek ik af met de Amerikaanse om naar de sundaymarket te gaan. Hier verkopen ze souvenirtjes, maar ook handige dingen zoals een naaimachine in de virm van een nietmachine.
De dag daarna verlaat ik Chiang Mai en ga ik op zoek naar de bus naar Chiang Rai. Ik kom aan in spitsuur van het kopen van mijn kaartje, en kan uiteindelijk pas 2 uur later een bus nemen. Na ongeveer 3 uur door een mooie omgeving te rijden, komen we aan in Chiang Rai en ga ik op zoek naar mijn hostel.
De volgende ochtend ga ik vroeg op pad om de witte tempel te bezichtigen. De rit er naar toe is al een bijzondere op zich. In een bus die in Nederland al 30 jaar niet meer had mogen rijden worden we naar de tempel gebracht. Om in de bus te komen, moeten we eerst over de motor heen klimmen. De tempel staat pas ongeveer 20 jaar en ze zijn er nog steeds aan het bouwen. Het witte van de tempel steekt sterk af tegen de blauwe lucht. Van binnen hebben ze de tempel op een unieke en moderne manier bewerkt. Alle 'belangrijke' gebeurtenissen of personen van de afgelopen tijd staan geschilderd aan de binnenkant, zo staat het instorten van de twin towers, Elvis en Michael Jackson beschilderd, maar ook de Minions en Transformers. Na het bezoek aan de tempel ga ik op zoek naar mijn bus die me naar de grens met Laos zal brengen. Het is wederom een oude bus, die met deuren en ramen op rijd. Ik ben de enige niet-thai in de bus en later blijkt ook de enige Engels sprekende. De dorpen worden steeds minder en af en toe wordt er op de stopknop geduwd. Uiteindelijk blijf ik als enige over in de bus en op goed geluk word ik in het centrum afgezet, nadat de chauffeur me al drie keer eerder had willen laten uitstappen.
Tot zover Thailand, op naar Laos!
Ik ontbijt met droge rijst om mijn buik nog wat rust te geven en ga wandelen door Chiang Mai. De stad zelf stelt niet heel veel voor. In het centrum zijn maar twee tempels die de moeite waard zijn. Uiteraard bezoek ik deze, maar blijk toch een beetje 'tempelmoe'. Alle tempels beginnen op elkaar te lijken. Toch ga ik nog naar de Doi Suthep, de bekendste tempel van Chiang Mai, boven op een berg net buiten de stad, waar je een prachtig uitzicht schijnt te hebben op de stad.
Na een tijd gezocht te hebben naar een grote tuktuk die me mee wilt nemen voor 50 baht in plaats van de 300 die anderen vragen, kunnen we vertrekken naar de tempel. De tuktuk deel ik met 8 anderen, en met zijn allen slingeren we naar boven. De chauffeur heeft het rem- en gaspedaal zeer zeker gevonden! Ik loop wat rond in de tempel, die zeker mooi is, maar zeker ook toeristisch. Het uitzicht is echter helemaal niet spectaculair. Chiang Mai blijkt geen mooie stad vanaf de berg te zijn, een gewone doorsnee stad.
De volgende dag staat een trekking op de planning, een wandeltocht van ruim 4 uur door de jungle. Op anderhalf uur rijden worden we gedropt, en krijgen ons lunchpakket mee in bananenblad, weer eens wat anders dan een lunchtrommel.
Onze gids heeft goed de vaart erin, en onze damesgroep hobbelt er vrolijk achteraan. Halverwege stoppen we bij een waterval en hebben we er de tijd om te zwemmen. Hoe warm we het ook hadden gekregen van de wandeling, het water bleek ijskoud! Na de lunch wandelen we nog eens ruim twee uur en gaan we moe terug. Die avond is er in de straat een nightmarket waar ik doorheen probeer te lopen, maar ik haak al snel af, het is er bijna net zo druk als een Koningsdag.
Op zondag ga ik naar een olifantenpark. Hier mag ik olifanten aaien, voeren en wassen. Ik trek de hele dag op met een Amerikaanse meid, zij reist ook alleen. De olifanten zijn gered van bedrijven die olifantenritjes aanbieden. In het olifantenpark leven ze een beter leven. Wij zien drie grote olifanten en een babyolifant. Om te voorkomen dat de olifanten alle bananen uit je hand eten in een keer moeten we deze achter onze rug houden. De babyolifant heeft dit al snel door en gaat stiekem om onze rug heen bananen proberen te pakken.
In de avond spreek ik af met de Amerikaanse om naar de sundaymarket te gaan. Hier verkopen ze souvenirtjes, maar ook handige dingen zoals een naaimachine in de virm van een nietmachine.
De dag daarna verlaat ik Chiang Mai en ga ik op zoek naar de bus naar Chiang Rai. Ik kom aan in spitsuur van het kopen van mijn kaartje, en kan uiteindelijk pas 2 uur later een bus nemen. Na ongeveer 3 uur door een mooie omgeving te rijden, komen we aan in Chiang Rai en ga ik op zoek naar mijn hostel.
De volgende ochtend ga ik vroeg op pad om de witte tempel te bezichtigen. De rit er naar toe is al een bijzondere op zich. In een bus die in Nederland al 30 jaar niet meer had mogen rijden worden we naar de tempel gebracht. Om in de bus te komen, moeten we eerst over de motor heen klimmen. De tempel staat pas ongeveer 20 jaar en ze zijn er nog steeds aan het bouwen. Het witte van de tempel steekt sterk af tegen de blauwe lucht. Van binnen hebben ze de tempel op een unieke en moderne manier bewerkt. Alle 'belangrijke' gebeurtenissen of personen van de afgelopen tijd staan geschilderd aan de binnenkant, zo staat het instorten van de twin towers, Elvis en Michael Jackson beschilderd, maar ook de Minions en Transformers. Na het bezoek aan de tempel ga ik op zoek naar mijn bus die me naar de grens met Laos zal brengen. Het is wederom een oude bus, die met deuren en ramen op rijd. Ik ben de enige niet-thai in de bus en later blijkt ook de enige Engels sprekende. De dorpen worden steeds minder en af en toe wordt er op de stopknop geduwd. Uiteindelijk blijf ik als enige over in de bus en op goed geluk word ik in het centrum afgezet, nadat de chauffeur me al drie keer eerder had willen laten uitstappen.
Tot zover Thailand, op naar Laos!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
