Centraal Vietnam

Na een aantal uur rijden van Saigon kom ik uit in Dalat. Het laatste stuk is wat bochtiger en je merkt dat we op een kilometer hoogte zitten, 's avonds koelt het er enorm af. Ik slaap in een homestay, bij een familie thuis. Het is vaste prik dat je mee eet 's avonds tegen een kleine betaling. Uiteraard eet ik mee en om 6 uur schuift iedereen aan en komen de borden op tafel. Het is naar Aziatische maatstaven: veel, lekker en telkens bijscheppen.
Met ongeveer 10 mensen blijven we nog wat zitten aan tafel en we besluiten met zijn allen op stap te gaan. Als eerste gaan we naar de karaokebar. De jongens die er werken spreken geen Engels, en proberen nog wat met google translate, maar die vertaling lukt niet helemaal. Uiteindelijk begrijpen we dat hij moet updaten zodat we Engelse liedjes kunnen zingen. Na een hele tijd lukt het eindelijk, en we krijgen een rits zoetsappige liedjes waaruit we kunnen kiezen. Nadat we de halve lijst hebben gedaan naar we naar de crazy bar. Een familie wilde een fantasiehuis en -bar maken, in totaal zijn er 100 kamers, lijkend op de Efteling. Ook hier sluit alles om 12 uur, en uiteindelijk gaan tegen enen toch maar echt terug. De volgende dag staat canyoning te wachten. Abseilend en springend zal ik langs watervallen naar beneden gaan. Spannend, aangezien er drie weken eerder drie toeristen bij zijn omgekomen, zonder gids. We worden opgehaald door onze vrolijke instructeur. Zodra ik vertel dat ik Nederlands ben komen al zijn aangeleerde zinnen naar voren, de hele dag hoor ik dat hij van mij houdt.
Nadat we onze wetsuit en klimbroek aanhebben gaan we oefenen. Van een klein heuveltje gaan we oefenen met lopen en springen. Na een kleine wandeling komen we aan bij de eerste en meteen de hoogste waterval. We moeten 18 meter naar beneden gaan, in het begin spannend, maar na de eerste hebben we het allemaal te pakken. We doen er nog twee, iets kleiner (15 meter). Ook glijden we van een rots in het water. Halverwege wacht een lunch op ons, ook hier worden we weer volgepropt, want weggooien is zonde vinden ze. Na de lunch gaan we cliffspringen, van een rots van 9 meter springen we een aantal keren naar beneden.
De laatste waterval is het hoogtepunt, de wasmachine. Zodra we naar beneden gaan, snap ik de naam. Halverwege kom je in de waterval terecht en word je het water ingetrokken. Na een aantal seconden door elkaar heen te zijn geschud, kom ik weer boven water. Een vermoeiende, maar erg leuke dag!

De volgende dag loop ik nog wat door Dalat en in de middag vertrek ik naar Hoi An. Na een rit van 4 uur over kronkelige wegen op een soms iets te snelle manier, halen we de overstap, nog maar 13 uur in een bus! Gelukkig kan ik redelijk slapen in de bus en kom ik vroeg aan in Hoi An.
Samen met mij komt een Nederlands meisje aan, met haar verblijf ik drie dagen in Hoi An. We lopen in de ochtend voordat het te heet is door het dorp. Wanneer onze kamer klaar is doen we een middagdutje, gaan nog even terug naar het dorp en rusten uit bij het zwembad. Die avond is het volle maan, en dus het lantaarnfestival. Het is druk in Hoi An, veel mensen laten een lantaarntje gaan op de rivier. In de avond is het mooi verlicht en ziet het erg knus uit. We gaan vroeg naar bed, de volgende dag gaan we naar het strand. De zee is verrassend wild, dus hoge golven! We zwemmen, slapen en kijken naar een grote groep Scandinaviërs die drankspellen doen.
De volgende dag gaan we naar My Son, een plek vergelijkbaar met Angkor Wat, maar veel kleiner en gebombardeerd in de oorlog. We hebben een erg enthousiaste gids die nogal met zijn handen praat en om zijn eigen grappen lacht. Als we terugkomen lopen we nog een rondje door Hoi An.

De volgende dag vertrek ik achterop de motor naar Hué. Dit schijnt een van de mooiste routes te zijn in Vietnam, een route die ook bij Top Gear is gedaan. We nemen eerst een kijkje bij een berg, waar een pagode en grotten in zijn. Hierna gaan we door richting bergen. Vlak voor de bergen krijgen we een regenpak aan, wij vragen ons af waarom, aangezien het wat grijzig is, maar het er niet naar uitziet dat het gaat regenen. Onze gidsen vertellen ons anders, en we krijgen zelfs plastic zakjes over onze schoenen. Zodra we de berg oprijden begrijpen we wat ze bedoelen. Het begint te waaien, regenen en het is mistig. Binnen vijf minuten is het weer omgeslagen, het berggebied staat er bekend om. Via een prachtige route over de bergpas stoppen we bovenop de berg, waar het zo mistig is dat we het fort 50 meter verderop nauwelijks zien. We rijden verder, maar het blijft regenen, een enorm verschil in een dag van 30 naar 18 graden. Na de bergpas stoppen we bij een lagoon voor een verse zeevruchten lunch. Er word weer enorm veel eten neergezet, en we moeten alles proeven. Na de heerlijke lunch rijden we door naar een waterval, die in de zomermaanden populair is bij de mensen in de buurt. Hierna vervolgen we onze weg naar Hué en komen daar net iets na het donker aan.
In mijn kamer kom ik weer iemand tegen met wie ik in Dalat was, toevallig! Na een warme douche eten we samen wat.
De volgende dag gaan we Hué bekijken, de oude hoofdstad. We huren een fiets en gaan het oude stadscentrum bekijken. Wanneer we de brug willen oversteken worden we tegengehouden door de politie, er is een wielrenwedstrijd bezig en we mogen niet langs. Gelukkig is 1 van de drie bruggen wel open. We bekijken de citadel, het oude paleis van de koning. Hierna fietsen we naar de pagode en de tombe van een van de koningen. Dit ligt een stuk uit de richting en komen geen toeristen tegen, wel veel locals die vrolijk naar ons zwaaien.
Na deze drie dingen zijn we klaar met oude steden en maak ik me klaar voor wederom een nachtbus, deze keer naar Hanoi!